Schwarzeberg górą wielu tajemnic
Rozpoczęło się od wycieczek na Wysoki Kamień. Idąc czerwonym szlakiem, tuż przed samą ścianą lasu, po prawej stronie stoi stara chata. Na prawdę stara. Chata ma ponad 150 lat i jest - uwaga - pierwszą leśniczówką w Sudetach Zachodnich. Mało kto o tym wie. Można by rzec, że właśnie ten budynek zaszczepił we mnie zamiłowanie, które mam przyjemność Państwu przybliżać na łamach Archittury Znikającej.
Niedalego wspomnianego miejsca znajduje się inna chata. Jest ona o tyle ciekawa, że vis a vis niej, w odległości około dwóćh metrów od fasady budynku postawiono coś na kształt dwukondygnacyjnej baszty. Poszperałem trochę w mapach i wg moich ustaleń w okolicy zajmowano się hutnictwem i chyba w tym należałoby się doszukiwać przeznaczenia "baszty".
Zbocza Czarnej Góry, to nie tylko łąki i zakotwiczone do niej chaty o architekturze przysłupowej. Część leśną góry przecina zamknięty odcinek Szosy Sudeckiej (niem. Sudetenstrasse), której poświęcę oddzieny projekt. Powyżej owej Szosy znajduje się warte obejżenia wyrobisko skalne. Jedno z wejść widać na zdjęciu obok. Była tu niegdyś kopalnia kobaltu. Z trzech wejść dwa przed laty zasypano. Proszę sobie wyobrazić, że ktoś je jednak tej wiosny prawie w całości odkopał. Jedno wejście jest niestety zalane, a drugie wymaga jeszcze odrobinę pracy. Czego tam się szuka można się jedynie domyślać. Chodzą słuchy, że tuż przed końcem wojny w zboczu Czarne Góry ukryto instrumentarium jeleniogórskiej filcharmionii. Są i tacy, któzy twierdą, że wpadli przed laty do dziury, w któej był fortepian. Niektórzy mówią, że było ich nawet kilka. Mity i legendy, w których jednak jest ziarnko prawdy. Wiadomo mi o dwóch opróżnionych skrytkach u zbocza tej góy. A ile jeszcze pozostało?
Komentarze
Prześlij komentarz